sokak müzisyenleri

lise yıllarındayken gençlerin üç beş kuruş harçlık için alsancak sokaklarında gitar çaldığını hatırlıyorum. zabıta geleceği zaman işportacı edasıyla apar topar toplanıp koşarak kaçmak sokakta çalmanın bir parçasıydı.

aylar önce gazetede, istanbul beyoğlu'nda sokak müzisyenlerinin yasaklandığına dair bir haber okumuştum. artık müzisyenler sokakta çalmak için belediyeden izin belgesi almak zorundaymış. izin belgesinin neye hizmet ettiğini anlamak zor. müziğe sadece gürültü gözüyle bakan yöneticilerin zihniyetinin sonuçları ağır.

sokak sanatçıları dublin'deki en güzel şeylerden. eğer yağmur yağmıyorsa işlek caddelerde mutlaka birkaç grup görmek mümkün. belediyeden izne falan da gerek yok :)

 insanlar, geçerken kulak kabartmak şeklinde değil de konsere gelmiş gibi durup dinliyorlar. müzik başlayınca  -eğer grup iyiyse- birkaç dakika içinde geniş bir çember oluşuyor, epey insan toplanıyor. aşağıdaki 3 fotoğraftaki grup epey seyirci çekmişti. bazen de kimse durup dinlemiyor, onları görünce içlerinden ne geçtiğini merak ediyorum :) üzücü olmalı.

bu teyze yaz kış her hafta sonu aynı yerde çalıyor.

tek kişilik orkestra :)

 

bu abi davula vuran tokmağı, bir düzenekle bisiklet tekerleğine bağlamış, tekerlek döndükçe tokmak davula vuruyor.. kafasındaki iple davulun ritmini kontrol ediyor. müzik güzel değildi ama alet değişik olduğu için epey ilgi çekmişti.