milo barış 1 aylık

milo 1 aylık oldu. herkesin söylediği gibi ikinci bebeklerin daha sakin olmasından mı, artık deneyimli olduğum için mi yoksa yemek ve ev işi olaylarını annem üstlendiği için mi bilmiyorum bu kez hiçbir şey o kadar zor gelmedi. oğlum ablası kadar çok ağlamıyor. sürekli kucakta tutup zıplatmak zorunda kalmıyoruz. güneş'e aldığımız ama işe yaramayan ana kucağı, salıncak gibi şeyleri tam kapasite kullanıyoruz. hatta güneş bile kullanıyor :)


fazla odamız olmadığı için oğlumun ayrı odası yok o yüzden odamıza küçük bir yatak koyduk ama pek kullandığımızı söyleyemeyeceğim. ana kucağında ya da salıncakta uyumadıysa yanıma alıyorum. birlikte yattığımızda ben de daha iyi uyuyabiliyorum.

meme emip gazı çıktıysa sorunsuzca uyuyor. ilk günlerde kucağımdan pek indirmedim. gece gündüz demeden 1-2 saatte bir emiyordu. 3. haftaya girdiğinde gece uzun uyumaya başladı. 3 saati geçirmeden hep emzirdim. son 1-2 gündür ise geceleri emzirmek için uyandırmıyorum. 4-5 saat aralıksız uyumaya başladı. ben de emmediği zamanlarda sütümü sağıyorum. biberondan da içiyor.

biberondan içebilmesi benim için çok sevindirici hatta mucizevi bir olay çünkü güneş biberonu hiç kabul etmediğinden sağıp sağıp döküyordum boşa gidiyordu. biberondan da içiyor olması demek benim için biraz daha özgürlük demek aynı zamanda. çünkü tatilde çocukları anneme bırakıp burak'la dışarı çıkabileceğiz :)

güneş de hala meme emiyor. ilk günler güneş'in yanında milo'yu hiç yalnız emzirmedim. hep ikisini birlikte emzirdim. başlarda biraz garipsedi, "neler oluyor memeler benimdi hani" diye şaşırdı ama çabuk alıştı. birkaç sefer ağlamaklı oldu kardeşini memeden ayırmak istedi. "gel senin meme de burda" diyerek diğerine yönlendirdim işe yaradı :) kardeşini emerken gördüğünde doğrudan boşta olan memeyi emmeye yöneldi. sen ablasın kardeşinin daha çok emmesi lazım gibi onu dışlayacak cümleleri asla kurmuyorum. hiç reddetmeden, oyalamadan gel sen de bu taraftan em diyorum. artık umursamıyor çünkü istediği zaman kendisinin de emebileceğini biliyor. sabah ve öğle uykusundan uyandığında, morali bozuk olduğunda(2 yaş sendromu başladı bile) ve gece yatmadan önce güneş'i tek olarak emzirmeye devam ediyorum. alıştığı düzeni devam ediyor. eve kardeş geldiği için ne uyku düzeni ne yemesi içmesi sekteye uğramadı. kıskanmak bir yana artık dalga geçmeye başladı. kardeşi ağladığında dilini dışarı çıkartıp "eee" diye taklidini yapıyor :)

gerçekten her çocuk farklı oluyormuş. güneş emzik de emmemişti milo emiyor. bir de bıraktırma derdi olacak ama şu an biraz olsun rahat edebilmek için emziğe de alıştırdık. en azından aç olmadığı zamanlar emzikle oyalanıyor ben de kucağımda çocuk olmadan vakit geçirebiliyorum. tuvalete bile güneş'le gittiğim zamanları hatırlayınca şimdiki halime şükrediyorum.

herşey yolunda, gelişimi ve kilo alması iyi. ilk haftasının bitiminde doğum kilosunu yakaladı. bizi endişelendiren tek şey oldu o da ilk kontrolünde hemşirenin bıngıldağını küçük bulması. internette araştırınca bıngıldağın boyutunun, özellikle de erken kapanmasının ciddi problemlere yol açacağını okudum endişem daha da arttı. önce aile hekimine sonra da çocuk doktoruna gittik. çocuk doktoru kafa büyüdüğü sürece bıngıldak boyutunun önemi yok, bazı bebeklerde küçük olabilir dedi. biraz rahatlasam da endişem tümden yok olmadı. 6 haftalıkken yine rutin kontrol var. o zaman baş çevresi yine ölçülecek. ben de hergün kontrol ediyorum, yumuşak nokta elime gelince rahatlıyorum. daha önce bıngıldakta böyle bir sorun olabileceğinden hiç haberim yoktu. güneş'inki ne kadar büyüktü, ne zaman kapandı hiç bilmiyoruz. halbuki ne kadar önemliymiş. her ay boyunu kilosunu takip ettiğim gibi sanırım baş çevresini de ölçeceğim.
oğlumun göbeği 1 haftalıkken düştü. güneş'inki 3 hafta sürmüştü. göbekler evde duruyor bi gün trinity'nin bahçesine gömeriz artık :)

milo 1 aylıkken 4520gr 54,5cm