bebeğimin olası doğum günü yani 40 haftanın dolduğu gün 25 ocaktı. nedense 25 ocak'a kadar doğurmuş olacağımı düşünüyordum. son zamanlar geçmek bilmiyor gerçekten. yıllardır hamileymişim ve daha yıllarca sürecekmiş gibi gelmeye başlamıştı. son randevumuzda doktor bir sonraki hafta için randevu verirken, umarım o zamana kadar bir şeyler olur, bir daha gelmezsiniz demişti :) dediği oldu ve 29 ocakta 40+4'te doktor randevusu yerine hastaneye doğuma gittik.
sabah uyandığımda kasılmalar başlamıştı. bunlar 8-10 dakikada bir düzensiz kasılmalardı. 1-2 saat gibi kısa bir sürede 5 dakikada bire indiğini görünce gerçekliğine inanamadım. daha önce okuduklarıma göre kasılmaların 5 dakikada bire düşmesi saatler sürüyordu, bu yüzden evde uzun süre beklemeye hazırlamıştım kendimi. kursta, kasılmalar 5 dakikada bir 45-60 saniye boyunca sürdüğünde hastaneye gitmemiz söylendiği için gittik. hastaneye vardığımızda ebe, gece uyuyabilmiş olmama şaşırmıştı. öğlen 11.30'da hastaneye gittik, gittiğimizde hiç açılma yoktu. ebeyle birlikte koridorlarda yürüdük. pilates topumla egzersiz yaptım. ılık suyla duş önerdiler, duş aldım. açılma 1 cm olunca doğumhaneye gittik. ilk olarak gaz ve oksijenli ağrı azaltıcı mucizeyle tanıştım. okuduklarımdan pek işe yarar bir şey olmadığı sonucuna varmıştım ancak beğendim. nargile gibi bir hortumdan kasılma başladığı anda çekmek gerekiyor. insanı epey rahatlatıyor. bir ara kahkahalarla güldüğümü hatırlıyorum. o kadar neşelendim ki eşim çok merak etti, denemek istedi fakat ebe izin vermedi. daha sonra epidural uygulandı. epiduralde belden aiağısı tamamen uyuşuyor sanıyordum. herhangi bir uyuşma olmadı. bacaklarımı hareket ettirebiliyordum, sadece ağrı yok olmuştu. epidurali bulanın tuttuğu altın olsun :) sonrası zaten kolaydı. saat 20:15'te itmeye başladık 20:45'te kızım doğdu. eğer herkese aynı şeyi söylemiyorlarsa ebeler bu sürenin ilk doğum için oldukça kısa olduğunu, ilk doğumlarda itme aşamasının ortalama 1 saat sürdüğünü söylediler. kızım 3920 gram 53 cm ve epey saçlı olarak doğdu :)
şu an üzerinden haftalar, aylar geçmiş gibi geliyor ancak sadece 10 gün önceydi. hastanede her şey baştan sona kadar çok güzeldi. hayatımda gördüğüm en sevgi dolu ve en destekleyici ortamdı. hastanede kaldığım süre boyunca doğum dahil benimle 10-15 ebe ilgilendi. hepsi birbirinden yardımsever ve donanımlıydı. sorduğumuz her soruya doyurucu yanıtlar verdiler. emzirmeyi, emzirme pozisyonlarını, bebeğe banyo yaptırmayı gösterdiler. bir sürü ebe/hemşire ilk kez anne olan biri için bebeğe çok iyi baktığımı, çok doğru emzirdiğimi defalarca tekrarladı. hastane ile ilgili hoşuma gitmeyen tek şey eşlerin gece kalmasına izin verilmemesiydi. yemekler bile çok güzeldi :)
türkiye'de hamilelik boyunca yapılan kontrollerin sıklığını, ultrasona verilen önemi, testleri bildiğim için burada başlarda kendimi güvende hissetmesem de yapılan muayenelerin ve tahlillerin yeterliliğine ikna oldum. buradaki devlet hastanelerindeki tek eksik ikili tarama testini rutin olarak uygulamamak. dışarda özel olarak yaptırılabiliyor. bu testi ve keyfi ultrason görüntülemelerini özel bi merkezde yaptırdık.
bunlar da türkiye ile irlanda arasında çok açık farklılıkların olduğu noktalar:
- toplam 28 kg aldım, hiç bir doktor kilomla ilgili olumsuz bir şey söylemedi. onu yeme bunu içme diye yasaklar konmadı. her kadının farklı miktarda kilo alacağını, sağlıklı olduğum sürece kiloya takılmamam gerektiğini söylediler.
- hamileliğim boyunca bebeğin kilosu hiç söylenmedi. yalnızca sağlıklı olduğu söylendi.
- doğuma doktor girmedi, sadece ebeler vardı.
- doğum yaptığım gün hiç ultrasonla bebeğe bakılmadı. yalnızca kalp atışı ve oksijen seviyesi ölçüldü.
- türkiye'de çok popüler olan "çatı muayenesi" hiç yapılmadı. çatın dar, çatın geniş gibi bir şey söylenmedi.
- epizyotemi, lavman gibi uygulamalardan bahsedilmedi bile. epizyoteminin türkiye'de neredeyse rutin olarak uygulandığını biliyorum ve doktorların cehaleti beni hayrete düşürüyor. boşu boşuna kesilip dikilen kadınlara üzülüyorum.
sorunsuz, stressiz, huzurlu bir hamilelik süreci ve doğum geçirdim. bu deneyimi burada yaşadığım için memnunum.
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil